The Pigeon & Wily the Crow (page1)

The Pigeon & Wily the Crow...(page1)

In the former time, the city of Benares had a tradition of hanging the grass-made basket in the area of the residence for birds to build its nest.A pigeon lived in the basket hanging in front of a kitchen. It flew out finding for food in the morning and came back to sleep in the evening. One day, a crow flew pass the kitchen, it smelt the aroma of freshly made food wafting through the air.
" Hey! What suck a dilecious smell it is! "" Ah! That mouth-watering smell really comes from this
kitchen "
The crow felt like to taste the food made from the kitchen. It fluttered down to stand on a branch of a tree, thinking of a ploy to enter the kitchen and eat the food.
" How can I get the chance to taste those tooth some
foods? "
Then seeing the pigeon living in the basket hung at the front side of the kitchen, the crow got an idea.  It immediately schemed to use the pigeon to pave its way.
" I have got it.I will have that Pigeon help me to get inside"
The next morning when the pigeon flew out for food, the crow went after it.
" Let set out for food. "
After flying for a while, the pigeon sensed that a crow has been going after him. The pigeon,so, turned to ask the crow the reason of following along.
" Ah! Why have you been tailing me? "
" I'm just impressed with your grace manner and feel like
the serve you,if you don't mind. "
The pigeon felt suspicious about the crow’s response so he questioned the crow further.  But the crow had all the ready answers.
" You and I are different. You are carnivorous type,you eat
meat and blood for food.I'm an herbivore.we can't leave in
the same lifestyle "
"You're right.But,eating different kinds of food eanable us
to live together well because we will never scramble for
the same food.We can leave our nest at danw together,then
we go separate ways to make a living.In the evening,we
meet and return home together again. "
Hearing the crow insisting so, the pigeon didn’t further argue. However, the pigeon could not help feeling dubious about the crow’s proposal. He, therefore, instructed the crow that…
" If you come to stay with me,you must not steal the food
from the kitchen for yourself to eat because it will cause
both of us in trouble. "
" Oh! Don't worry.I will never do such a thing "
" If so,let go on serarate way searching for food and we
will meet again somewhere nearby the kitchen in the evening "
" Alright. "
That evening, the crow returned to the meeting point a bit earlier than the pigeon. He, then, pretended remonstrating about the pigeon’s late coming." You should not have wondered off to far and get back
late "
Then the pigeon flew directly into the kitchen followed by the crow. The chef, seeing the crow coming with the pigeon, thought the crow could be trusted and welcomed; so he hung another basket for the new comer.
" Ah!.... Oh! this crow is a friend of your, right? "
" Good!... I will find you one more basket. "
From that day onward, both the pigeon and the crow went out together in the morning and came back in the evening every day.

The End page1

นกพิราบกับอีกาเจ้าเล่ห์ 
Nk phirāb kạb xīkā cêālèh̄̒

ในอดีตกาล ณ กรุงพาราณสี ชาวเมืองนิยมแขวนกระเช้าหญ้าไว้ในที่ต่าง ๆเพื่อให้เป็นที่อาศัยของนกทั้งหลาย นกพิราบตัวหนึ่งได้อาศัยอยู่ในกระเช้าหญ้าใต้หลังคาบ้านของชายผู้หนึ่ง ทุกเช้าก็บินออกไปหากิน ตกเย็นก็บินกลับมานอนในกระเช้าอย่างเป็นสุข วันหนึ่งมีอีกาตัวหนึ่งบินผ่านโรงครัว จึงได้กลิ่นหอมอันตลบอบอวลของอาหาร
" เอ๊ะ! กลิ่นอะไรหอมจัง "
" กลิ่นเนื้อจากโรงครัวนี่เอง "
อีกาเกิดอยากลิ้มลองรสอาหารนั้น จึงบินมาเกาะอยู่บนกิ่งไม้ใกล้ๆ แล้วคิดหากลอุบายต่างๆ เพื่อที่จะได้เข้าไป กินอาหารในโรงครัวนั้น
" ทำอย่างไรดีนะ ถึงจะได้กินอาหารรสเลิศพวกนี้ "
กามองเห็นนกพิราบซึ่งอาศัยอยู่ในกระเช้าหญ้าหน้าโรงครัวนั้น จึงคิดจะใช้นกพิราบเป็นสื่อนำเข้าไปในครัว
" ได้การละ เราจะใช้เจ้านกพิราบนี่แหละ เป็นสื่อนำเราเข้าไป
ในครัว หึ...หึ....หึ.... "
ครั้นพอถึงเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อนกพิราบบินออกไปหาอาหาร กาก็บินตามนกพิราบไป
" ออกไปหาอาหารกินดีกว่า "
เมื่อนกพิราบ บินไปได้สักพักหนึ่ง ก็รู้สึกว่ามีกาบินตามมา จึงถามกาถึงเหตุที่บินตามมา
" เอ๊ะ! เจ้ามาคอยบินตามหน้าตามหลังเราทำไม? "
" ข้าถูกใจในกิริยาท่าทางของท่านจึงอยากจะอยู่รับใช้ใกล้ๆจ้ะ "
นกพิราบรู้สึกผิดปกติ จึงถามกากลับไป แต่กาก็ใช้ปฏิภาณไหวพริบ ตอบข้อสงสัยของนกพิราบในทันที
" เจ้ากับข้ากินอาหารต่างกัน เจ้ากินอาหารที่มีเลือดเนื้อ ส่วนเรากินแต่เมล็ดพืช เราทั้งสองจะไปด้วยกันได้อย่างไร "
" ก็กินอาหารไม่เหมือนกันนะซิ ถึงไปด้วยกันได้ จะได้ไม่แย่งกันกิน
เช้ามืด ข้าจะบินไปพร้อมกับท่าน แล้วต่างแยกกันไปหากิน ถึงตอนเย็น ก็บินกลับรังพร้อมพร้อมกันไงล่ะ "
เมื่อกายืนยันเช่นนั้น นกพิราบก็ไม่ว่าอะไร แต่ยังไงก็ยังไม่ไว้ใจนิสัยของพวกกาจึงเตือนว่า....
"ถ้าเจ้าอยู่กับเราล่ะก็ อย่าไปลักอาหารในครัวมากินล่ะ เดี๋ยวจะพากันเดือดร้อนไปหมด "
"โอ๊ย! ไม่ต้องเป็นห่วงข้าไม่ทำอย่างนั้นเด็ดขาด "
" ถ้าอย่างนั้นเราแยกกันไปหาอาหาร เสร็จแล้วค่อยมาเจอกันใต้ชายคาโรงครัวนะ "
" ตกลงจ้ะ "
เมื่อถึงเวลาเย็น กานั้นกลับมาถึงก่อน แล้วทำทีเป็นต่อว่านกพิราบที่กลับไม่ตรงเวลา
" ท่านไม่ควรเถลไถล หากินจนค่ำมืดเกินเวลาเช่นนี้นะ "จากนั้นนกพิราบบินเข้าไปในครัวโดยมีกาบินตามไป พ่อครัวเห็นว่ากาเป็นเพื่อนกับนกพิราบก็ไว้ใจ จึงหากระเช้ามาแขวนให้กาอีกกระเช้าหนึ่ง
" อ๊ะ!.. โอ้! กาตัวนี้เป็นเพื่อนของเจ้ารึเจ้านกพิราบ ดีจริง งั้นเดี๋ยวข้าจะหากระเช้าให้อีกาอีกใบล่ะกันนะ "
นับแต่นั้นมา ทั้งกาและนกพิราบก็บินไป หากินตอนเช้า แล้วกลับรังตอนเย็นพร้อ กันทุกวันเสมอ

จบหน้า 1 
แล้วติดตามอ่านต่อหน้า 2 นะคะ