The Lion and the Mouse

                           The Lion and the Mouse

Once when a Lion was asleep,

a little mouse began running up and down upon him;

this soon wakened the Lion,

who placed his huge paw upon him,

and opened his big jaw to swallow him.

Pardon, O King,"

cried the little Mouse;

forgive me this time,

I shall never forget it.

Who knows

what I may be able to do you a turn some of these days?"

The lion was so tickled at the idea of the Mouse

being able to help him,

that he lifted up his paw and let him go.

Some time after

the lion was caught in a trap,

and the hunters, who desired to carry him alive to the king,

tied him to a tree

while they went in search of a waggon to carry him on.

Just then the little Mouse happened to pass by,

and seeing the sad plight in which the lion was,

went up to him

and soon gnawed away the ropes

that bound the King of the Beasts.
                     
                    สิงโต กับ หนู
                   S̄ingto kạb h̄nū

ครั้งหนึ่งได้มีสิงโตตัวหนึ่งนอนหลับอยู่

Khrậng h̄nụ̀ng dị̂ mī s̄ingto tạw h̄nụ̀ng nxn h̄lạb xyū̀

มีหนูตัวเล็กเล็ก ตัวหนึ่งได้วิ่งเล่นบนตัวของสิงโตตัวนั้น

Mī h̄nū tạw lĕk lĕk Tạw h̄nụ̀ng dị̂ wìng lèn bn tạw k̄hxng s̄ingto tạw nận

ด้วยเหตุนี้ ไม่ช้าไม่นานสิงโตตัวนั้นก็ตื่นขึ้น

D̂wy h̄etu nī̂ mị̀ cĥā mị̀ nān s̄ingto tạw nận k̆ tụ̄̀n k̄hụ̂n

และเอาอุ้งมือขนาดใหญ่ตะปบมันไว้

Læa xeā xûngmụ̄x k̄hnād h̄ıỵ̀ tapb mạn wị̂

พร้อมอ้าปากกว้างเตรียมที่จะกินหนูตัวน้อย

Phr̂xm x̂ā pākkŵāng terīym thī̀ ca kin h̄nū tạw n̂xy

" ข้าขอโทษขอรับ ท่านเจ้าป่าผู้ยิ่งใหญ่ "

K̄ĥā k̄hxthos̄ʹ k̄hxrạb Th̀ān cêā p̀ā p̄hū̂ yìng h̄ıỵ̀
" ยกโทษให้ข้าพเจ้าสักครั้งด้วยเถิด "
Yk thos̄ʹ h̄ı̂ k̄ĥāphcêā s̄ạk khrậng d̂wy t̄heid

" แล้วข้าพเจ้าจะไม่ลืมบุญคุณของท่านเลย "

Læ̂w k̄ĥāphcêā ca mị̀ lụ̄m buỵ khuṇ k̄hxng th̀ān ley

" ใครจะรู้ได้ว่าสักวันหนึ่ง หนูตัวน้อยน้อยอย่างข้าพเจ้า "

Khır ca rū̂ dị̂ ẁā s̄ạk wạn h̄nụ̀ng H̄nū tạw n̂xy n̂xy xỳāng k̄ĥāphcêā

" ในวันหนึ่งข้างหน้าข้าพเจ้าอาจตอบแทนท่านได้ "

Nı wạn h̄nụ̀ng k̄ĥāng h̄n̂ā k̄ĥāphcêā xāc txbthæn th̀ān dị̂

สิงโตขำมาก เมื่อได้ฟังความคิดของหนู

S̄ingto k̄hả māk meụ̄̀x dị̂ fạng khwām khid k̄hxng h̄nū

ที่บอกตนว่าจะสามารถช่วยเหลือตนได้ในภายภาคหน้า

Thī̀ bxk tn ẁā ca s̄āmārt̄h ch̀wyh̄elụ̄x tn dị̂ nı p̣hāy p̣hākh h̄n̂ā

ทั้งที่ตัวของหนูเองก็เล็กกระจิ๊ดริ๊ด

Thậng thī̀ tạw k̄hxng h̄nū xeng k̆ lĕk kra cí dríd

ซึ่งตัวมันนั้นเล็กกว่าสิงโตเป็นร้อยเท่าพันเท่า

Sụ̀ng tạw mạn nận lĕk kẁā s̄ingto pĕn r̂xy thèā phạn thèā

สิงโตจึงยกอุ้งมือออกเพื่อปล่อยหนูไป

S̄ingto cụng yk xûngmụ̄x xxk pheụ̄̀x pl̀xy h̄nū pị

จากนั้นอีกไม่นาน หลังจากที่สิงโตกลับจากหาอาหาร

Cāk nận xīk mị̀ nān H̄lạngcāk thī̀ s̄ingto klạb cāk h̄ā xāh̄ār

สิงโตตัวนั้นบังเอิญไปติดกับดักของนายพรานเข้า

S̄ingto tạw nận bạngxeiỵ pị tid kạb dạk k̄hxng nāy phrān k̄hêā

นายพรานปรารถนาจะนำไปเป็นของขวัญ

Nāy phrān prārt̄hnā ca nả pị pĕn k̄hxngk̄hwạỵ

เพื่อถวายให้กับพระราชา

Pheụ̄̀x t̄hwāy h̄ı̂ kạb phra rāchā
แล้วพวกเขาก็ไปหารถบรรทุก เพื่อนำมาบรรทุกสิงโต
Læ̂w phwk k̄heā k̆ pị h̄ā rt̄h brrthuk Pheụ̄̀x nả mā brrthuk s̄ingto

ขณะนั้นเจ้าหนูน้อยบังเอิญผ่านมาเห็น

K̄hṇa nận cêā h̄nū n̂xy bạngxeiỵ p̄h̀ān mā h̄ĕn

และแลเห็นสภาพอันน่าเวทนาของสิงโต

Læa læ h̄ĕn s̄p̣hāph xạn ǹā wethnā k̄hxng s̄ingto

จึงเดินเข้าไปใกล้สิงโต แล้วกัดแทะเชือก

Cụng dein k̄hêāpị kıl̂ s̄ingto Læ̂w kạd thæa cheụ̄xk
จนเชือกนั้นขาดกระจุยไป
Cn cheụ̄xk nận k̄hād kracuy pị
สิงโตเมื่อหลุดออกจากบ่วงของนายพราน
S̄ingto meụ̄̀x h̄lud xxk cāk b̀wng k̄hxng nāy phrān
ก็ขอบคุณเจ้าหนูตัวน้อยก่อนที่จะวิ่งเข้าป่าหายไป
K̆ k̄hxbkhuṇ cêā h̄nū tạw n̂xy k̀xn thī̀ ca wìng k̄hêā p̀ā h̄āy pị

ข้อคิดจากนิทานเรื่องนี้

K̄ĥxkhid cāk nithān reụ̄̀xng nī̂ การสร้างกุศลในวันนี้ ย่อมได้รับการตอบแทนในวันหน้า Kār s̄r̂āng kuṣ̄l nı wạn nī̂ Ỳxm dị̂ rạb kār txbthæn nı wạn h̄n̂ā ดั่งสุภาษิตไทยที่ว่า " เล็กพริกขี้หนู " แปลว่า ถึงตัวจะเล็ก Dạ̀ng s̄up̣hās̄ʹit thịy thī̀ ẁā" lĕkphrikk̄hī̂h̄nū" pæl ẁā t̄hụng tạw ca lĕk แต่ก็มีพิษสงนะจ้ะ Tæ̀ k̆ mī phis̄ʹs̄ng na ĉa

                                                 
                                            by..... Chun c̄h̀āy ♥